Alhoewel ik heel blij ben dat Yuna het buiten zo naar haar zin heeft is ze inmiddels ontpopt tot een soort ongeleid projectiel, een geurzoekende raket waar ik als een soort blaadje achteraan fladder.
Ik kan me voorstellen dat er wellicht heel wat mensen gniffelen als ze mij langs zien stormen. Yuna die op 8 meter voor mij uitloopt, trekkend aan de lijn, uiteraard niet let op lantaarnpalen, bomen of andere obstakels waardoor ik mijn riem constant moet wisselen of mij moet wagen tussen de poep in 't gras om zelf om de lantaarnpaal heen te lopen en ja zelfs een boom knuffelen (de riem om de boom heen pakken in mijn andere hand) komt geregeld voor. Tel daar Puk bij op, die het tempo niet zo hoog heeft zitten, af en toe ook eens wil snuffelen of wanneer er een autolicht op haar schijnt helemaal niet meer wil mee wil lopen en je hebt een lollig tafereeltje. Eén hond aan het eind van mijn 8 meter lijn rechts, ik in 't midden met de armen gestrekt en met een beetje pech, Puk aan de andere kant die naar huis wil op het eind van haar 8 meter lijn. MEIDEN SERIEUS?!!
Vanmorgen was Yuna ook weer in hyper modus en op de terugweg nadat we 45 minuten hadden gelopen, gerend en gesnuffeld (zij dan, niet ik) besloot ze dat het nog niet genoeg was en op 8 meter afstand nam ze een paar hapjes uit het beginstuk van haar riem dus ik liep snel naar haar toe met het verzoek dat toch maar liever niet te doen. We liepen door en ze nam een spurt tot aan het eind van de riem en ...... "knap" zei de riem 😱 Yuna liep los...
Van buiten zag ik er heel relaxt uit maar zei met een dichtgeknepen piepstemmetje "heeey Yuna, kijk eens meisje, koekjes!" (en vervolgens strooide ik handenvol koekjes over de straat). Uiteraard kwam er net op dat moment ook nog een meneer aan in de verte met 4 kleine hondjes aan de riem en dus moest ik (om niet nog meer chaos te veroorzaken) zorgen dat Yuna een steegje in ging en Puk met mij mee zou lopen. Gelukkig is Puk erg voergevoelig dus dat was geen probleem. Yuna hobbelde wat heen en weer al druk snuffelend maar ging wel steeds verder bij mij vandaan. Mijn hart klopte als een gek in mijn keel. Als ze erachter zou komen dat ze los was dan zou ze ECHT niet meer bij me in de buurt komen, ze zou haar neus achterna gaan tot ze ergens van zou schrikken en er dan in paniek vandoor gaan. Ik moest er niet aan denken.
Ik strooide nog wat meer voer en ze trapte er in, ik liep rustig als strooiend en pratend haar kant op en ik kon haar pakken, pfieuw!!! Ik pakte de riem van Puk en lijnde haar aan. In die paar hapjes had ze haar riem blijkbaar toch zo zwak gemaakt dat deze makkelijk kon knappen. Weer een goede les voor mij.
De reden dat ik haar aan een 8 meter flexlijn heb zitten is om haar zoveel mogelijk ruimte te geven om te exploreren. Ze heeft enorm veel energie en zelfs die 8 meter is niet genoeg als ze een sprintje wil trekken. Ik heb het wel met een vaste lijn geprobeerd maar omdat ze zo hysterisch van voor naar achteren en van links naar rechts schiet is dat niet te doen. Zeker niet als ik Puk ook nog aan de lijn heb. Het wordt een wirwar aan lijnen boel. En natuurlijk ga ik Yuna straks aanleren om netjes aan een slappe lijn mee te lopen maar dat heeft op dit moment nog geen nut omdat ze nog met alles bezig is behalve met mij, de wereld is nog veel te interessant.
Dus.... we gaan wat aan de lijnen kwestie doen, voorlopig dan toch weer een aan vaste lijn. Helaas, minder ren-snuffel en speelruimte maar het is niet anders, veiligheid staat voorop. Overigens voor mijn conditie heel erg goed, niks geen relaxte wandeling, hoppaa gaan met die banaan! Wordt vervolgd!
Reactie plaatsen
Reacties